De Time-loop van het leven. Vrijheid?

Een gemiddelde week
Opstaan, douchen, ontbijten, file, werk, file, supermarkt, eten, sporten, tv, slapen,
Opstaan, douchen, ontbijten, file, werk, file, supermarkt, koken, eten, tv, slapen,
Opstaan, douchen, ontbijten, file, werk, file, supermarkt, koken, eten, tv, slapen,
Opstaan, douchen, ontbijten, file, werk, file, koken, eten, sporten, tv, slapen,
Opstaan, douchen, ontbijten, file, werk, file, koken, eten, de kroeg/bios/theater/visite, slapen,
Opstaan, douchen, ontbijten, shoppen, huishouden, supermarkt, koken, eten, kroeg, slapen,
Uitslapen, ontbijten, douchen, familie/vrienden/theater/natuur/stad bezoek, koken, eten, tv, slapen
 
Opstaan, douchen, ontbijten, file, werk, file, supermarkt, eten, sporten, tv, slapen,
Opstaan, douchen, ontbijten, file, werk, file, supermarkt, koken, eten, tv, slapen,
Opstaan, douchen, ontbijten, file, werk, file, supermarkt, koken, eten, tv, slapen,
Opstaan, douchen, ontbijten, file, werk, file, koken, eten, sporten, tv, slapen,
Opstaan, douchen, ontbijten, file, werk, file, koken, eten, de kroeg/bios/theater/visite, slapen,
Opstaan, douchen, ontbijten, shoppen, huishouden, supermarkt, koken, eten, kroeg, slapen,
Uitslapen, ontbijten, douchen, familie/vrienden/theater/natuur/stad bezoek, koken, eten, tv, slapen
 
Opstaan, douchen, ontbijten, file, werk, file, supermarkt, eten, sporten, tv, slapen,
Opstaan, douchen, ontbijten, file, werk, file, supermarkt, koken, eten, tv, slapen,
Opstaan, douchen, ontbijten, file, werk, file, supermarkt, koken, eten, tv, slapen,
Opstaan, douchen, ontbijten, file, werk, file, koken, eten, sporten, tv, slapen,
Opstaan, douchen, ontbijten, file, werk, file, koken, eten, de kroeg/bios/theater/visite, slapen,
Opstaan, douchen, ontbijten, shoppen, huishouden, supermarkt, koken, eten, kroeg, slapen,
Uitslapen, ontbijten, douchen, familie/vrienden/theater/natuur/stad bezoek, koken, eten, tv, slapen

Opstaan, douchen, ontbijten, file, werk, file, supermarkt, eten, sporten, tv, slapen,
Opstaan, douchen, ontbijten, file, werk, file, supermarkt, koken, eten, tv, slapen,
Opstaan, douchen, ontbijten, file, werk, file, supermarkt, koken, eten, tv, slapen,
Opstaan, douchen, ontbijten, file, werk, file, koken, eten, sporten, tv, slapen,
Opstaan, douchen, ontbijten, file, werk, file, koken, eten, de kroeg/bios/theater/visite, slapen,
Opstaan, douchen, ontbijten, shoppen, huishouden, supermarkt, koken, eten, kroeg, slapen,
Uitslapen, ontbijten, douchen, familie/vrienden/theater/natuur/stad bezoek, koken, eten, tv, slapen
 
etc..
Per maand
Storting salaris, rekeningen, shoppen, uitjes, sparen
Storting salaris, rekeningen, shoppen, uitjes, sparen
Storting salaris, rekeningen, shoppen, uitjes, sparen
Storting salaris, rekeningen, shoppen, uitjes, sparen
etc..
Per jaar
Werken, vakantie, werken, vakantie, werken, feestdagen
Werken, vakantie, werken, vakantie, werken, feestdagen
Werken, vakantie, werken, vakantie, werken, feestdagen
Werken, vakantie, werken, vakantie, werken, feestdagen
Werken, vakantie, werken, vakantie, werken, feestdagen
Werken, vakantie, werken, vakantie, werken, feestdagen
etc..
Het leven
Geboorte, school, geslaagd, huis kopen, trouwen, kinderen, werken, pensioen, verpleeghuis, dood.
Geboorte, school, geslaagd, huis kopen, trouwen, kinderen, werken, pensioen, verpleeghuis, dood.
Geboorte, school, geslaagd, huis kopen, trouwen, kinderen, werken, pensioen, verpleeghuis, dood.
Geboorte, school, geslaagd, huis kopen, trouwen, kinderen, werken, pensioen, verpleeghuis, dood.
Geboorte, school, geslaagd, huis kopen, trouwen, kinderen, werken, pensioen, verpleeghuis, dood.
etc…

Vrijheid?

/0 Reacties/door

De route van onze gedachten

Je kent dat wel, ineens verschijnt er iets in je gedachten en weet je niet waar die gedachte vandaan komt. 
“Hoe kom ik daar nou zo ineens bij?”
Meestal ging er een gedachte aan vooraf die ervoor zorgde dat datgene ineens ontstaat. 
Als je dan terug gaat naar het ontstaan van die voorgaande gedachten zie je dat het een heel patroon is. Een hele route aan gedachten die afgelegd wordt.
Bijvoorbeeld; 
Morgen moet ik niet vergeten bloemen te halen voor mijn moeder..
-> waar ga ik die halen? 
-> bij die nieuwe bloemist op de hoek..
-> die zit er nog niet zolang..
-> welke mensen zitter daar eigenlijk in, van wie is die zaak? 
-> Iris, hoe zou het met Iris zijn? Want zij is net voor zichzelf begonnen..
-> ik ga Iris bellen. 
Een hele route dus. De ene gedachte creëert de volgende en de volgende en de volgende en zo ontstaat er een hele weg aan opeenvolgende gedachtes.
Het grappige hiervan is dat je dus je gedachten kunt observeren. 
Je bent dan de waarnemer van je gedachten. Alsof je achterover leunt en eens rustig kijkt wat er zoal allemaal langs komt in dat hoofd.
Nog grappiger is dat er blijkbaar iets anders is wat ervoor zorgt dat die gedachten ontstaan, wat die gedachten creëert. Want jij observeert ze. 
En als jij ze observeert kun je ze simpelweg niet creëren.
Dus wie is wie? Ben je jouw gedachten of ben je degene die ze observeert?
Een fijne bijkomstigheid is dat als je jouw gedachten niet bent, dan kun je je dus ook loskoppelen van wat zich daar allemaal in die bovenkamer afspeelt. 
Je laat je niet meer meeslepen in het drama, want dat ben jij niet.
Of ben jij het wel? 
En als je het wel bent, waarom is het dan zo moeilijk om niet-destructieve gedachten te hebben?
Waarom kun je het piekeren dan niet stoppen? 
/0 Reacties/door

Onschuld

Als een onschuldig wezentje kom je op deze Aarde.
Je speelt met je speelgoed en je hebt enorm veel fantasie. 
Je speelt, je tekent, je bouwt, je zingt, danst, knuffelt met dieren, kortom je geniet. 
Kaders en verboden bestaan niet. Alles is mogelijk, niets is te gek. 
Vol vertrouwen, speelsheid en plezier begint jouw leven op deze aarde. 

Knagen en verlangen

Intussen ontwikkelt je leven zich verder en merk je dat er steeds vaker momenten zijn dat er van alles knaagt. Het voelt vaak allemaal helemaal niet fijn en veilig. Je ervaart het leven als oneerlijk en hard. Het is niet ontspannen en de harmonie is vaak ver te zoeken. Stress en piekeren is bijna dagelijks aan de orde. 
Je gaat verlangen naar de natuur en wilt weg uit de betonnen en blikken dozen waar je je dagelijks in bevind. Je verlangt naar een harmonieuze wereld en je begrijpt niet waarom het leven hier zo onrechtvaardig en pijnlijk is. Je begrijpt ook niet waarom het leven als óverleven voelt. Waarom mensen zo naar doen tegen elkaar, waarom er zoveel wanhoop en conflicten zijn, waarom er zoveel verdriet is.
Het enige wat je wilt is rust en vrijheid, harmonie en plezier. 
Gewoon weer onbezorgd kunnen spelen, lezen, zingen, dansen. 

Wegstoppen

knagen
Wanneer je om je heen kijkt lijkt het alsof jij de enige bent die dit zo ervaart.  Iedereen schijnt het normaal te vinden, zich erbij neer te leggen en zich te vormen naar de kaders, maatstaven, eisen en hoge verwachtingen van deze wereld.
Soms durf je je te uiten maar veelal krijg je steevast en schouderophalend te horen dat het leven nou eenmaal zo is en dat je maar wat harder moet worden, dat je overgevoelig bent. 
Tegen beter weten in duw je jouw gevoelens weg en legt ze het zwijgen op. Het gevolg is dat je eigenlijk steeds verdrietiger en vermoeider wordt. Je veroordeelt jezelf dat je een watje bent, wordt onzeker en voor je het weet dient de volgende burn out zich alweer aan. Je loopt heel wat therapieën en psychologen af maar nergens vind je een bevredigende manier en er is niets wat echt helpt.

Onderzoek

Moegestreden en beurs gebeukt trek je je uiteindelijk terug en vraag je je af wat het eigenlijk allemaal voor zin heeft. Waarom ben ik hier, wat is het leven eigenlijk? In jouw veilige omgeving thuis ga je op onderzoek uit. Je gaat onderzoeken waarom het allemaal zo is. 
Waarom voel en ervaar ik dit? Waarom zie ik wat anderen niet zien? 
In jouw zoektocht ontmoet je mensen die hetzelfde ervaren. Dit sterkt je. Je bent godzijdank niet de enige die denkt gek te zijn. 
Na een lange zoektocht met veel misleidingen en loze beloftes kom je er achter wat hier de oorzaak van is, wat hier aan de hand is. En dat is dat je eigenlijk een herinnering in je draagt.

Herinnering

Van oorsprong kom je uit een wereld wat zich ook wel de bronwereld laat noemen. De bronwereld is een wereld waar er een diepe harmonie is voor en met alles. Er bestaat geen dualiteit, geld, hiërarchie, angst en religie. Hierdoor zijn er geen oorlogen en conflicten, is er geen schaarste en is de mens volledig vrij. Tijdens je geboorte is de herinnering weggehaald, er is iets voor geplaatst. Iets wat ervoor zorgt dat je het niet meer weet en gaat accepteren dat het leven hier de enige echte realiteit is. Dat het leven hier alles is wat er is. Daardoor verdween na de geboorte langzaamaan die herinnering. De herinnering aan wie jij van oorsprong bent en waar je vandaan komt. Intussen heeft het plaats gemaakt voor dat verlangen wat je steeds voelt. Dat verlangen ontstaat omdat de herinnering nog wel in je hart en cellen zit en dát is wat knaagt. 

Misleiding

Omdat je als kind zo onschuldig was accepteerde en aanvaardde je alle dingen die je verteld en geleerd werden. 
Je komt immers uit het bronveld, een wereld waar je medemens oprecht en liefdevol is, waar geen ego-belangen zijn of dubbele agenda’s. De dingen die je daar geleerd en verteld kreeg kwamen altijd uit een warm hart en was altijd met een liefdevolle intentie. 
Je had dan ook geen reden om hier, op deze aarde, wantrouwig te zijn en daardoor geloofde je dus alles wat jou werd verteld.
Je hebt de kaders en verboden geaccepteerd en je bent er in gaan geloven. Sterker nog, je ging ze zelf toe passen. 

En nu?

Nu je er achter bent wat de oorzaak is van jouw verlangen en gevoel, wat er werkelijk speelt ga jij je meer richten op je hart. Hierdoor ga je simpelweg niet meer akkoord met de disharmonie die hier speelt. Je gaat niet meer akkoord met de onderdrukking van de mensheid. 
Je kiest voor vrijheid en harmonie. En dat is best lastig in een wereld die bol staat van alles behalve dat. Toch heeft alles inmiddels plaats gemaakt voor vertrouwen. Vertrouwen in jouw eigen kracht en onafhankelijkheid. Hierdoor verdwijnt ook de angst, want je kunt volledig op jezelf vertrouwen.
Door de verbinding die je legt met andere brongenoten wordt dat vertrouwen en die kracht sterker omdat we allemaal voelen en weten hoe het zit. En mocht er iets gebeuren waardoor er toch situaties ontstaan die lastig zijn, dan kun je ook op elkaar vertrouwen. Precies zoals dat was in de wereld waar we vandaan komen.
/6 Reacties/door

Goede Baan?

Een “goede baan”, wat is dat eigenlijk? 
In de volksmond wordt dat gezegd wanneer er iedere maand een aanzienlijk bedrag op je rekening wordt gestort na gedane arbeid en wanneer je hoog staat op de hiërarchische ladder. Maar zijn deze kenmerken eigenlijk wel maatstavend voor een “goede baan”? Want wat precies is er dan zo goed?

Is de gedane arbeid werkelijk bijdragend? 
Dient het de natuur, de mensheid en de dieren? 
Zorgt de gedane arbeid ervoor dat we er met z’n allen gelukkiger en gezonder van worden? 
Krijgen we er een harmonieuze en eerlijke samenleving van?
Het woord samenleving geeft het al aan,“samen”. Maar van dat samen is in deze samen-leving weinig tot niets terug te zien.
Want leven we wel echt oprecht en harmonieus samen? 

samenleving, goede baan, bijdragend, harmonieus, eerlijk

Nu eens kijken naar hierarchie. 
Hiërarchie zorgt ervoor dat ego’s worden gevoed en dat er dualiteit heerst. De gelijkwaardigheid binnen een hiërarchische cultuur is totaal verdwenen waardoor angst de boventoon voert. Men moet de baas, manager of leidinggevende gehoorzamen anders zwaait er wat. Persoonlijk vind ik dat niet thuishoren bij een goede baan en aan de samenleving draagt het al helemaal niets bij. Dus, is de hoogte van de positie op een hiërarchische ladder van belang? Is hiërarchie überhaupt van belang?

Dit beseffende kunnen we dus stellen dat een hoog salaris en de positie op de hiërarchische ladder niet synoniem is aan een “goede baan”. Om een voorbeeld te noemen, politici, overheden, CEO’s van multinationals en aanverwanten; allemaal staan ze hoog op de hiërarchische ladder en hebben torenhoge salarissen. Maar daarvan kun je toch niet met droge ogen zeggen dat deze “goed” werk verrichten. De bevestiging daarvan zie we dagelijks terug in de maatschappij en samenleving. En dan heb ik het nu alleen nog maar over Nederland.

hiërarchie, goede baan, salaris, multinational, CEO

We moeten dus af van de term “een goede baan”. Wat mij betreft is het zinvoller om daarover te spreken wanneer er werkelijk iets bijgedragen wordt aan een harmonieuze samenleving. Alleen…. dan kom je tot de pijnlijke conclusie dat dit vrijwel allemaal vrijwillige banen zijn of dat je blij mag zijn met een minimum aan inkomsten bij een maximale inzet. Wil je toch bakken met geld op je rekening dan zul je veelal je ziel moeten verkopen en bijdragen aan een dis-harmonieuze samenleving. Uitzonderingen daar gelaten natuurlijk, want verdien jij goed geld door écht werkelijk iets bij te dragen, dan zul je mij niet horen. Maar we weten allemaal dat dit maar een klein percentage betreft.

Waarom is dit zo?

/0 Reacties/door

Doel was ooit interessant

Laatst ben ik met een collega naar het verlaten dorpje Doel in Belgie gereden.  Ik was er al eens eerder geweest, want een verlaten dorp kan fotografisch gezien interessant zijn. Kan ja, want Doel was dat ooit, nu helaas niet meer.
bushalte

Toeristisch samenkomen

Toen ik er voor het eerst kwam, ongeveer een jaar geleden, was dat op een zondag. Niet het juiste moment…. het was een soort toeristisch samenkomen van diverse Vlamingen en Nederlanders die invulling zochten voor een verloren zondag. Verder waren er diverse amateurfotografen met dito modellen in dito poses voor de cliché grafitti-achtergronden. Ook de Opel Mantra clubs waren aanwezig en lieten luidkeels de gepimpte auto’s fotograferen met ook weer graffiti op de achtergrond.

Graffiti

Graffiti? Ja graffiti. Het hele dorp is op een enkel plekje na gehuld in een bonte graffiti van het niet-kunstige soort. Het haalt compleet de charme en de authenticiteit weg van het verlaten dorp en haar woningen. En daarmee verdwijnt ook het verhaal. Die zondag waren er nog wel huizen en andere gebouwen te betreden. Je kon naar binnen en in een enkele woning of gebouw stonden nog wat meubels. Wat het direct wat mysterieuzer maakte.

Vandalisme

Vandalisme

Dat was afgelopen week anders. Nu op een doordeweeks dag, want geen toerisme.
Maar helaas was de graffiti verder uitgebreid en waren er nu overal sporen van vandalisme. Ingegooide ruiten, losgetrokken sponningen, gescheurde luifels etc etc… Hierdoor reed continu politie rond en waren er mensen bezig huizen dicht te timmeren met houten platen. De meeste huizen waren dan ook niet meer begaanbaar.

Dit is dan dus ook het duidelijke gevolg als verlaten locaties door horden mensen wordt bezocht. Begrijpelijk dus ook dat Urban-locaties door Urbexers uiterst geheim worden gehouden.

 

 

Doel Belgie
Jammer

Aan de rand van het dorp waren er nog enkele plekjes die enigszins onberoerd  zijn maar dat was dan ook echt alles wat er van over is. Heel jammer.
Dus wil je al heel lang een bezoekje brengen aan Doel, ik zou het je niet aanraden.
Wil je toch gaan voor de zeldzame overgebleven plekjes die er nog zijn, dan wens ik je succes.

/2 Reacties/door

Kunst & Spiritualiteit

Kunst & Spiritualiteit – expositie

Kunst maakt veel los, zet de kijker aan het denken en heel vaak gaat dat gepaard met emoties. De link met spiritualiteit kan in die zin dan ook snel gelegd worden.

Op dit moment zitten we met z’n allen in de overgang van een 3D wereld naar een 5D wereld.
Daardoor kunnen er veel lichamelijke en mentale of geestelijke reacties ontstaan. Een aantal van mijn werken beelden dat uit en de verborgen emotie die geuit wordt en daardoor door de toeschouwer misschien gevoeld wordt, past in het huidige tijdperk van die overgang van 3 naar 5D.

Als je deze werken wilt bewonderen; van 9 april tot 27 april exposeer ik samen met 8 andere kunstenaars in het Kruithuis in Den Bosch. Het thema van deze expositie is dan ook Kunst en Spiritualiteit.

Voor meer info, klik op de afbeelding onder dit bericht.

Tot dan!

BewarenBewarenBewarenBewaren

/2 Reacties/door

Expositie – A mixture of digital and photographic art

Yep, een mix. Iets met kill your darlings en dat ik daar niet erg goed in ben…

Collectie samenstellen

Eindelijk kon ik dan gaan exposeren, he he! Maar ja, zoek de collectie dan nog maar eens uit…
Je voelt ‘m natuurlijk al…ik kon niet besluiten wat ik wilde exposeren. Mijn fotografische kunst of mijn digitale schilderkunst. Na lang wikken en wegen heb ik besloten om tegen alle onuitgesproken, maar vaststaande, expositie-regels in te gaan en het gewoon samen te doen. (Ik houd me sowieso niet graag aan regels die mij beperken.)
Dus vrij van die regels heb ik de collectie samengesteld en is het een mooi geheel geworden, al zeg ik het zelf.

Bevrijding

Het zijn ook beide passies en manieren waarin ik mij kan uiten. Dus het ene loslaten om me volledig te richten op het andere en visa versa gaat voor mij niet werken. Dus ook de regel die zegt dat je een niche moet hebben, heb ik in dit proces dankbaar maar beslist over boord gegooid. Wat een bevrijding! 🙂

De ruimte

Ik was al heel lang van plan om te exposeren, het stond hoog op mijn lijst. Maar ja, die eeuwige lastpost, de inhoud van mijn portemonnee.. niet voldoende om een ruimte voor een paar maanden van te kunnen huren. Gelukkig ontmoette ik via Facebook een oude kennis die zijn winkel aanbood als expositieruimte voor maar liefst 4 maanden! Dit heb ik natuurlijk met beide handen aangegrepen en door mijn onstabiele gezondheid de afgelopen maanden had ik de tijd om hiermee bezig te zijn. En nu is het resultaat dan ook te zien vanaf 13 november a.s.!

 

Nieuwsgierig geworden? Dit moet je weten als je er naar toe wilt:

Datum opening:  Zondag 13 November om 16.00
Waar:                    Provincialeweg 59 in Velddriel
Einde Expo:         9 Maart 2017
Openingstijden:  Woensdag tot zaterdag 12.00 tot 17.00
Duur:                    13 nov 2016 tot 9 mrt 2017

/1 Reactie/door

Vertraging..

Hard gewerkt om alles neer te zetten en op te bouwen, klaar voor de reis…GO!
Maar die reis laat nog even op zich wachten.

Extreme Vermoeidheid

Op het moment dat ik kon starten als zelfstandig fotograaf werd ik langzaam overvallen door extreme vermoeidheid. Het was eigenlijk al een tijdje bezig.. Lusteloos voelen, geen inspiratie.. Maar ach, dat hebben de besten! Dus ik besteedde er weinig aandacht aan en ging ervan uit dat het wel over zou waaien. Helaas werd het erger, met af en toe een moment dat het beter leek te gaan en afgewisseld met vele momenten dat ik dacht overvallen te worden met griep.

Alweer moe?

Uiteindelijk door een opmerking van een vriendin (“ben je nu alweer moe”?) besefte ik me dat ik niet langer kon doen alsof het wel zou overwaaien.

Als eerste ging ik naar mijn acupuncturiste. Die testte een extreem lage energie in een bepaald gebied ( ik zal je niet vermoeien met een uitgebreide analyse over hoe acupunctuur werkt). Wat naaldjes gezet en de rest van de week merkt ik een aanzienlijke verbetering! Yeah! Eindelijk, ben ik ervan af!

Bloedonderzoek

Helaas, te vroeg gejuicht… het was maar voor korte duur…. De vermoeidheid kwam terug, bleef en was met momenten zo extreem dat ik wel de hele dag kon slapen. Na een dag werken plofte ik op de bank neer om er vervolgens alleen nog maar vanaf te komen voor het hoognodige.
 Toch maar naar de huisarts dan..
Bloed onderzocht op alle zaken die maar met vermoeidheid te maken konden hebben. Ik was ontzettend bang dat er niets uit zou komen. Dit is namelijk vaker bij mij het geval. Je duidelijk niet goed voelen maar bloed wijst niets uit. Heel frustrerend… En ja hoor.. De dag dat ik de uitslag kreeg was alles in orde. Niets raars, prima waarden.. Oh ja, alleen was er te zien dat ik Pfeiffer had gehad, dus dit kon een nasleep zijn.

Dat legde ik natuurlijk naast mij neer. Want wat je hebt gehad is geweest. Niet dus.. Het blijkt dat je juist heel veel last kan hebben van de nasleep.. Ik sprak iemand die exact hetzelfde had gehad, bij een natuurarts terecht kwam en door een paar behandelingen er bijna weer bovenop was. Aankomende woensdag heb ik een afspraak.

Alles gaat voorbij

Intussen probeer ik dus zoveel mogelijk te rusten, me geen zorgen te maken en me vast te houden aan het feit dat alles een keer voorbij gaat. Dus dit ook.
Anyway, het is dus even stil rond mijn fotowerk, maar laten ze we zeggen: stilte voor de storm, want die gaat er zeker komen! ?
/0 Reacties/door

Dramatische Mijmering

In mijn werk houd ik erg van het donkere en dramatische. Ook werk van andere fotografen met die sfeer inspireert mij.

Waarom?

Ik heb me afgevraagd waar dat eigenlijk vandaan komt. Ooit maakte een collega fotograaf de opmerking dat ze daar niet van hield het maakte haar somber. Ze hield meer van het frisse en vrolijke in de fotografie. Natuurlijk is zij een ander type fotograaf/kunstenaar dan ik, maar toch zette me dat aan het denken. Waarom vind ik dergelijk werk mooi? Waarom wil ik dat maken? Wat intrigeert mij daarin?
Is het omdat het meer diepte heeft? Meer vragen oproept? De toeschouwer nieuwsgierig maakt? Of kan men zich er beter mee identificeren dan vrolijke happy de peppie foto’s?
Ik denk zelf het laatste.

lost focusIdentificatie

Ik schuif niet onder stoelen of banken dat mijn leven zelf ook dramatische periodes heeft gekend. Daardoor kan ik het goed uitbeelden, ken de emoties ervan en als ik dergelijk werk zie kan ik me er dan dus ook mee identificeren.
Een lachende foto is zo cliché, zo gewoon. Zegt niets.. Dramatiek en diepere emoties maakt het voor mij een stuk interessanter.. Tenzij de lach iets toevoegt aan het verhaal.
Ik zie dat bij veel kunstenaars terug. Neem nou Antoine d’Agata. Werk met een diepere laag. Ik hou daarvan! Maar ook de gebeeldhouwde onderwater sculpturen van Jason deCaires Taylor ademt die sfeer uit… Prachtig!
Beide benaderen ook bijna het lugubere. Terwijl ik toch niets met horror heb.. Of onbewust toch?

 

Nieuwsbrief

Het toeval wil dat ik tijdens het schrijven van deze blog de nieuwsbrief kreeg van 500px en de titel was “The Dark Side of Photography”. Het stuk gaat niet geheel over sfeer maar voor een groter gedeelte over hoe een dergelijke foto tot stand komt en dat het vaak op een verkeerde manier wordt geschoten, geascendeerd.
Wat er wel in stond was:
As reportage, it opens our eyes to tragedies we might otherwise ignore; as landscape or wildlife photography, it reveals a beauty we too often take for granted, and encourages us to treat the planet with the respect it demands; as portraiture, it reminds us that each person has uncharted and unfathomable depths to their humanity that we may never truly understand.
Nou dat dus.

Ik weet niet of je veel hebt aan deze blog, maar het was zo maar even een mijmering die ik wilde delen. Een leuk gespreksonderwerp ook voor bij een glas wijn, by the way. 🙂
Als je jouw mijmering hierover kwijt wilt, ga vooral je gang, ik ben er erg benieuwd naar!

/0 Reacties/door

Over smaak valt niet te twisten

Een oud gezegde waar ik vaak aan moet denken sinds ik fotografeer. Om het voor het gemak maar even bij fotografie te houden: er zijn mooie foto’s en minder mooie foto’s. (Ervan uitgaande dat de juiste techniek, compositie en belichting is toegepast en geen amateuristische fratsen zijn uitgehaald in Photoshop, alhoewel daar ook een markt voor is) Maar wat maakt nou dat de ene foto mooi is en de ander niet?

Het oordeel van de toeschouwer

Na even googlen op “over smaak valt niet te twisten”, kwam ik dit tegen: “In 1979 stelde de Franse socioloog Pierre Bourdieu in La Distinction dat iemands smaak wordt bepaald door onder meer opvoeding, onderwijs, afkomst en (eventueel) sociale mobiliteit. Smaak is met andere woorden sociaal bepaald.” Daar wil ik nog wel een aantal zaken aan toevoegen. Want, wat raakt de toeschouwer? Wat is zijn/haar persoonlijkheid? Staat hij/zij bewust in het leven? Introvert of extravert? Behoudend of openminded? Dit is bij ieder persoon, naast de sociale basis, ook anders en daardoor is de smaak erg persoonlijk.

20140125_0182Geraakt worden

Naast de persoonlijkheid heeft het ook te maken met geraakt worden. Ik vind een foto pas mooi als ik er door geraakt wordt. En wat er dan precies geraakt wordt weet ik niet. Dat is ook niet belangrijk, het is het gevoel en de emotie wat het beeld op mij overbrengt. Dit hoop ik ook te bereiken met mijn werk. Het is in ieder geval wel mijn doel ?..

Fuck the teacher

Tijdens mijn opleiding merkte ik dat docenten zich onbewust ook schuldig maakten aan het beoordelen van werk door hun persoonlijke smaak mee te laten wegen. Zeker als de ene week wel iets mooi werd bevonden en de andere week niet. Al was er 1 docent die zich daar bewust van was en die je leerde achter jouw foto te blijven staan, ongeacht zijn mening. “Fuck the teacher” was zijn favoriete uitspraak. Die ik natuurlijk naderhand graag toepaste ?.
Wat ik vaak ook deed is kijken naar het eigen werk van de docenten. Daardoor snapte ik ook waarom hij of zij een bepaalde mening had.

Mijn smaak

Wat ik al zei, ik vind een foto mooi als ik er door geraakt wordt. Als het bij mij een emotie te weeg brengt. Ook houd ik van niet alledaagse fotografie. Ik ben bijvoorbeeld niet zo’n liefhebber van landschappen en natuur. Maar dat heeft hoofdzakelijk te maken met dat ik vind dat er teveel van hetzelfde is gemaakt. Platgetreden paden, niet vernieuwend. En dat heeft weer met mijn persoonlijkheid te maken. Vroeger als kind vond ik bijvoorbeeld de groep “Doe Maar” al niets, en waarom niet? Omdat iedereen het leuk vond. Dan is voor mij de fun er al af. En zo heb ik dat met heel veel dingen. Als iets in de mode is en je er mee dood wordt gegooid vind ik het niet meer leuk. Afijn, je kunt hier nog veel dieper op in gaan, maar laat ik het voor nu maar even houden op het feit dat er dus over smaak niet zoveel te twisten valt.

 

/0 Reacties/door